ზუსტად ოცი წლის წინ - 1991 წლის 31 მარტს საქართველოში ჩატარდა რეფერენდუმი რესპუბლიკის დამოუკიდებლობის შესახებ.

ოფიციალური მონაცემებით, ბაიდენმა მედვედევთან და პუტინთან ისეთი საკითხები განიხილა, როგორებიცაა: ავღანეთი, ევროპისათვის რაკეტსაწინააღმდეგო ქოლგა, ირანი, სკოლკოვოში ამერიკული ინვესტიციის ჩადება, რუსეთის შესვლა მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაციაში, ნარკოტრეფიკი და სხვა.

2011 წლის 15 მარტს ე.წ. "სახალხო კრებამ" თბილისში, კალათბურთის სასახლეში გამართა შეკრება, სადაც მიიღო შემდეგი გადაწყვეტილება:

რამდენიმე დღის წინ მომხდარმა უძლიერესმა მიწისძვრამ მძიმე შედეგები მოუტანა იაპონიას. მიწისძვრის და მის მიერ გამოწვეული ცუნამის შედეგად დაიღუპა ათასობით ადამიანი, დანგრეული 15 ათასამდე შენობა, მილიონობით ოჯახი ელექტროენერგიის და გაზის გარეშე დარჩა.

დღევანდელი ინფორმაციის თანახმად, აშშ პრეზიდენტმა ობამამ განაცხადა გუანტანამოს ტყვეთა ბანაკში სამხედრო პროცესების განახლების შესახებ.

ბოლო თვეებში საპარლამენტო და პარლამენტს გარეთ არსებული ოპოზიციის საყვარელ სათამაშოდ იქცა ე.წ. საარჩევნო გარემოს გაუმჯობესების იდეა. ისინი ამაში ხედავენ იმის საშუალებას, რომ სააკაშვილის ხელისუფლება „უმკივნეულოდ“, ანუ რევოლუციების გარეშე ჩამოაცილონ მმართველობის სადავეებს.

ახლო აღმოსავლეთში და ჩრდილოეთ აფრიკაში (ანუ „დიდ ახლო აღმოსავლეთში“, რომელსაც არაბულად მაშრიყ–მაღრიბიც შეიძლება ვუწოდოთ) მიმდინარე მოვლენების შეფასება კვლავაც აქტუალურია. თანაც ეს შეფასებები ხშირად პოლარულად განსხვავებულია ხოლმე.

სოციალისტური ბანაკის ყოფილი ქვეყანა ბულგარეთი უკვე რამდენიმე წელია ევროკავშირის წევრია. ევროკავშირის წევრობა, ერთი შეხედვით, არ ნიშნავს სუვერენიტეტზე უარის თქმას და საკუთარი ინტერესების უგულვებელყოფას. მაგრამ რეალობა სულ სხვა რამეს გვიჩვენებს. ეს განსაკუთრებით კარგად ჩანს აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნების მაგალითზე, რომლებიც დიდი ხანი არაა, რაც ევროკავშირში გაწევრიანდნენ.

როგორც ცნობილია, „უტკას“ (ქართულად - იხვი) ჟურნალისტურ ჟარგონზე უწოდებენ დეზინფორმაციას, ხოლო თუთიყუში თუთიყუშია, ეგზოტიკური ჩიტი, რომელსაც აქვს მიდრეკილება, გაიმეოროს ყველაფერი, რაც ესმის გარშემო, მათ შორის, „უტკებიც“.

დღეს, როდესაც ხელისუფლება ადგილობრივ პოლიტიკოსებს უკრძალავს რუს პოლიტიკოსებთან კონტაქტს, აბრკოლებს ქართველი და რუსი მეცნიერებისა და კულტურის მოღვაწეთა შეხვედრებს, დაბოლოს, უკვე რესტორნებში რუსული სიმღერების შესრულების აკრძალვაზე გადავიდა, კიდევ უფრო აშკარა გახდა, რომ ქართველ ხალხში სწრაფვა რუსული კულტურისადმი და რუს ხალხთან სულიერი ერთობისადმი ღრმად არის გამჯდარი, რის ამოძირკვას ცდილობს ხელისუფლება ძალისმიერი მეთოდებით.