ვლადიმერ ხომერიკი: "წავა ივანიშვილი პოლიტიკიდან?"

 8 აგვისტოს მთელი საქართველო იხსენებს. 8 აგვისტოს რუსეთიც იხსენებს. 8 აგვისტოს სამხრეთ-ოსეთი და აფხაზეთიც იხსენებს. მაგრამ მარტო 8 აგვისტოს იხსენებენ ქართველები 8 აგვისტოს? 2004 წლის 8 აგვისტოდან დაწყებული,

საქართველოს პოლიტიკა შუაგულ ოკეანეში უკომპასოდ დარჩენილ ნავს წააგავს, ვეება ტალღები რომ შთანთქმით ემუქრება, ხოლო ნავის ეკიპაჟი, ნაცვლად საზრიანი კურსისა, სხვა გზას რომ მიჰყვება - ნავზე

არ შევცდები, თუ ვიტყვი, რომ 12 ივლისი თანამედროვე ამერიკის ისტორიაში ერთ-ერთ მძიმე მოსაგონარ დღედ იქცევა. ჯერ იყო და სახელმწიფო მდივნის მოადგილემ ნიკოლას ბერნსმა, დიდი ქვეყნის

სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკაში ვიზიტის დროს აშშ-ს პრეზიდენტმა ბარაკ ობამამ ახალგაზრდებთან შეხვედრისას მთავარი ყურადღება გაამახვილა ამერიკის დღევანდელ პოლიტიკაზე. მსოფლიო მედიამ

ერთი თვეც არ გასულა სამგლოვიარო დროშების დაშვების შემდეგ და ისევ გლოვა - ამჯერად გაცილებით მასშტაბიანი. არავინ უწყის, კიდევ რამდენჯერ მოუწევს ბედკრულ საქართველოს არასასიამოვნო რიტუალის შესრულება. წინ კიდევ ერთი წელიწადია.

შიდა პრობლემებით გართულ საზოგადოებას, რომ ყურადღება არ ჰქონდეს მიპყრობილი მეზობელი ქვეყნებისადმი, სულაც არ არის გასაკვირი, არადა იქ მიმდინარე პროცესები ხშირად ჩვენზეც აისახება.

საქართველოს პოლიტიკის წყალობით ისე სწრაფად ვითარდება მოვლენები, რომ კომენტარებისთვის დროც არ რჩება. ჯერ იყოდა 17 მაისმა შეძრა ქვეყანა და აქედან გამომდინარე არასამთავროებისა თუ სამთავროების შეფასებებმა.

გასულ კვირას, მერაბიშვილ-ჭიაბერაშვილის დაკავების ისტორიულ დღეს, საქართველოს მოსახლეობის წინაშე წარსდგა ქვეყნის პრეზიდენტი, რომელმაც საკუთარი გამოსვლა, უცხოეთში ხანგრძლივი

„ისინი არასოდეს შეეგუებიან იმას, რომ ასეთი სივრცე წითელი იყოს - არასოდეს, არასოდეს“, - ასე უთხრა მსოფლიოს რუქასთან მდგომმა სტალინმა იუგოსლავიის სახელმწიფო მოღვაწეს, მილოვან ჯილასს.