ვაგრძელებთ 28 ივნისს მოსკოვში გამართული წარმომადგენლობითი კონფერენციის შესახებ ინფორმაციებისა და მასალების მოწოდებას. წინამდებარე მოხსენება სწორედ ამ კონფერენციაზე იქნა წაკითხული, ხოლო პირველად გამოქვეყნდა კავკასიის მკვლევართა სამეცნიერო საზოგადოების ვებ-გვერდზე.
2013 წლის 14 ივნისს ირანის ისლამურ რესპუბლიკაში ჩატარდა საპრეზიდენტო არჩევნები, ადგილობრივი თვითმმართველობის ორგანოების არჩევნებთან ერთად.
ცნობილი რუსი ისტორიკოსი და პოლიტოლოგი ანდრეი ეპიფანცევი ე.წ. ჩერქეზული გენოციდის თემას განახლებული რუსულ-ქართული ურთიერთობების ფონზე მიმოიხილავს, ევრაზიის ინსტიტუტის ხელმძღვანელთან, გულბაათ რცხილაძესთან საუბარში.
საქართველოს პარლამენტმა მიიღო რეზოლუცია ქვეყნის საგარეო პოლიტიკის ძირითადი მიმართულებების შესახებ. ეს მოვლენა არაორდინალურია საპარლამენტო პრაქტიკაში, თუმცა არა პრინციპულად მიუღებელი და, მით უმეტეს, ლეგიტიმაციას მოკლებული. ამასთან, მხედველობიდან არ უნდა გამოგვრჩეს რეზოლუციის მიღების მიზეზი - იგი განაპირობა მძაფრმა შიდაპოლიტიკურმა დაპირისპირებამ და არჩევნების შედეგად დამარცხებული „ნაციონალური მოძრაობის“ დემაგოგიამ, საქართველოს საგარეო-პოლიტიკური ორიენტაციის შესაძლო ცვლილებასთან დაკავშირებით. საზოგადოდ, საშინაო და საგარეო პოლიტიკა მჭიდროდ არის ურთიერთდაკავშირებული, პრაქტიკულად მსოფლიოს ნებისმიერი სახელმწიფოს საგარეო პოლიტიკაში შიდაპოლიტიკური კონიუნქტურა მეტად ან ნაკლებად პოულობს ასახვას. საქართველოს პარლამენტის მიერ ამა წლის მარტში მიღებული რეზოლუციაც ამგვარი საშინაო კონიუნქტურის ანარეკლად უნდა განვიხილოთ.
რუსეთის მხრიდან საქართველოს მიმართ გამოხატული კეთილი ნების ფონზე, როდესაც პრეზიდენტ პუტინის გადაწყვეტილებით, რუსეთმა ყოველგვარი პოლიტიკური წინაპირობის გარეშე თავისი ბაზარი გაუხსნა ქართულ ღვინოსა და მინერალურ წყლებს, რადიომ „გოლოს როსსიი“ ქართველ პოლიტიკურ ექსპერტებს კომენტარისთვის მიმართა - არის კი ქართული პროდუქციის რუსულ ბაზარზე დაბრუნება ორმხრივი ურთიერთობების დარეგულირების მანიშნებელი?
სტატიაში, რომელიც გიორგი ვეკუასთან თანაავტორობით გამოვაქვეყნე ჟურნალში „ცენტრალური აზია და კავკასია“ [Г.Рцхиладзе, Г.Векуа. Постсоветское пространство как объект геополитической экспансии – идеологический аспект // журн. Центральная Азия и Кавказ. 2010 г., том 13, вып. 2, стр. 157-166], შევეცადე, საკმაოდ დაწვრილებით მეჩვენებინა და არგუმენტებით გამემყარებინა იდეოლოგიის როლი საბჭოთა კავშირის დეზინტეგრაციასა და მთელს პოსტსაბჭოთა სივრცეში დასავლეთის გავლენის ზრდაში.
ფილოსოფოს გოჩა გვასალიას ნაშრომები „UNUS MUNDUS“და „Laissez faire“ერთობ უჩვეულოა ქართული პოლიტოლოგიისთვის და პუბლიცისტიკისთვის. უჩვეულოა იმით, რომ მათში გაანალიზებულია დასავლელი პოლიტოლოგების და მოაზროვნეების მიერ გამოქვეყნებული დიდძალი მასალა, და რაც მთავარია გაანალიზებულია პირუთვნელად, ზედმეტი პიეტეტის და მონური მორჩილების გარეშე, რითაც სცოდავს ქართველი ავტორების უმრავლესობა.
ხანდახან არც კი მჯერა და თავი სიზმარში მგონია - ნუთუ დასრულდა ის კოშმარი, ჯოჯოხეთი, რასაც მიშნაცების ანტიეროვნული, ქართველთმოძულე რვაწლიანი მმართველობა ჰქვია?
ევროკავშირის ქვეყნები ცდილობენ დამოუკიდებლად ისევე როგორც ერთიანად იმუშაონ თავისი ენერგო საკითხების მოგვარებაში. საკანონმდებლო და ნორმატიულ დონეზე თითქმის ყველა დადგენილების მიღება ხდება ევრო კომისიის დონეზე. მაშინ როდესაც ენერგო წყაროების შერჩევა ხდება ლოკალურ დონეზე რამეთუ ყველა ქვეყნის ენერგო სისტემა არის უნიკალური.
XXI საუკუნის დასაწყისიდან ყველაზე მოდური ცნებაა გლობალიზაცია. იგი თანამედროვე საზოგადოებრივი ცხოვრების იმდენად განმსაზღვრელ ნიშნად გადაიქცა, რომ დღევანდელობას გლობალურ სამყაროს უწოდებენ, მაშინ, როდესაც მისი პირველი გამოყენება 1983 წელს მოხდა ამერიკელი მეცნიერის ტ. ლევიტის მიერ წმინდა ეკონომიკური შინაარსით, როგორც ცალკეულ პროდუქტთა ბაზრების შერწყმის ფენომენი, ხოლო 1990 წლიდან იგი ერთიანი მსოფლიო საზოგადოების ჩამოყალიბებას და ეროვნულ-სახელმწიფოებრივი საზღვრებისა და შეზღუდვების გაუქმებას გულისხმობს.
Ka 
Ру